Mijn frustratielevel begint steeds hoger te worden. Niet vanwege het afkicken. Dat gaat eigenlijk best goed. Zoals ik in een vorig blog al uitlegde: mijn besluit is genomen. Wijntje? Biertje? Koffie? Als vanzelf zeg ik nee en vraag om water of kruidenthee. Hetzelfde met koek, snoep en gebak. Zelfs al zou ik trek hebben, ik heb totaal geen zin om mezelf onsterfelijk belachelijk te maken door mijn ferm genomen besluit te doorbreken vanwege een moment van zwakte voor zoiets als een koekje. Dan bedenk ik nog geen eens dat koekjes ook nog eens vol ongezonde transvetten en andere rommel zitten. Het imago van koekjes is in mijn ogen volledig veranderd. Ik begin zelfs te denken dat het in de ban doen van suiker geen tijdelijk iets zal zijn. Waarom zou ik over een jaar mijn lijf wel weer belasten met zooi die leidt tot lichamelijke klachten en overgewicht.
Te pas en te onpas
Waar ik me over verbaas en verontwaardigd over ben, is de veelheid van producten waar suiker aan toegevoegd is. Zelfs als dat helemaal niet logisch is. Als ik zelf een sausje maak, komt het geen moment bij me op om er een schep suiker doorheen te doen. Maar die vlieger gaat niet op. Inmiddels weet ik dat in mayonaise, frietsaus en ketchup toegevoegde suiker zit. Zonder het te weten zat er in mijn zelfgemaakte sausje ook suiker. In alle kant-en-klare sauzen zit het sowieso standaard verwerkt. Aan worst en vleeswaren is suiker toegevoegd. Toen ik jaren terug in Amerika was, baalden we heel erg van het vieze brood waar suiker aan toegevoegd was. Is dat in Nederland inmiddels ook zo? Laatst vertelde iemand me zelfs dat ze met kipfilet thuiskwam waar water en glucose-fructosestroop aan toegevoegd was.
Dit slaat alles
Bij een uitzending van de Keuringsdienst van Waarde over thee, bleek dat fabrikant Lipton kleine bolletjes suiker aan hun gewone zwarte en groene thee toevoegt. Hun uitleg is dat de consument hun gearomatiseerde thee het meest waardeert. Daarom zijn ze ook de gewone thee maar gaan aromatiseren. Maar wie verwacht dat nou? Wie knipt er ooit een zakje thee open of wie bestudeert de ingrediënten van een product waarvan je meent te weten wat erin zit?
Vandaar mijn frustratie. Het is me nog geen enkele dag gelukt om echt suikervrij te eten of het moest per ongeluk zijn. Maar de aanhouder wint, ik ga op zoek naar alternatieven.
Marina Schriek
Lees ook de column van voorgaande week of begin bij het begin.
2 reacties
Jenny
11 februari 2014 om 08:53 (UTC 1) Koppeling naar deze reactie
Hoi Marina,
Ik zie zonder suiker eten ook als een stapsgewijs proces. Gewoontes veranderen maar ook kennis van ander eten opdoen. Dat is niet binnen een paar maanden gebeurd. En tijd want zelfs mayo enz. zelf maken kost heeeel veel tijd.
Het is ook niet zwart wit maar soms grijs.
Ik ben nu ruim 3 jaar bezig. Bak zelf met kokosbloesemsuiker, rijststroop, stevia. Heb bijna alle enummers de keuken uit en goede vervangende recepten. Zondig eigenlijk heel weinig maar dat komt omdat ik dus wel lekkere dingen bak met gezondere suikers. Ik taal ook niet meer naar suikereten. Mijn smaak is ook verdiept na een tijdje geen suiker. Proef veel meer kruiden, noten, bessen enz. Suiker smaakt nu leeg en hol.
Stapje voor stapje gaat het je prima lukken. En super dat je nutteloze suikers ter discussie stelt. Met elkaar moet het toch gaan lukken om bewustwording teweeg te brengen en het gezonde geweten van de voedselketen naar boven te halen.
Groetjes van Je ny
Marina Schriek
11 februari 2014 om 12:19 (UTC 1) Koppeling naar deze reactie
Hé Jenny, dank voor je opsteker!
Via mijn blog kom ik gelukkig steeds meer gelijkgestemden tegen en het voelt goed om te benadrukken dat het een stapsgewijs proces is van bewustwording over eten. Ik kijk er naar uit om de smaakverdieping die je noemt te ervaren. Nu merk ik al dat ik mijn lichaam beter aan voel. Al met al brengt een suiker-vrije, of in ieder geval een suiker-arme leefstijl veel goeds!