Ciao Bella

Twee weken terug vertelde ik je al dat ik in de Ardennen gezwicht was voor Belgische biertjes en meer lekkers. De eerste dag na deze werkvakantie, was het gewoon weer back-to-business, ik pakte de draad weer op. Geen suiker, geen koffie, geen alcohol. Geen probleem dacht ik, gewoon terug in het oude, uiteraard zelfgekozen, regime.
Tot afgelopen vrijdag onze oudste hond Bella ziek werd. Het was al een bejaarde dame met de nodige mankementen, toch ging het tot die dag nog goed. Maar afgelopen vrijdag was het gedaan. Omdat we haar niet onnodig wilden laten leiden, werd direct de dierenarts gebeld, die ons bevestigde dat dit het juiste besluit was.

Straf bakkie

Ik heb de ogen uit mijn hoofd gehuild. Wat een verdriet om dit lieve dier dat twaalf jaar geleden in ons leven kwam. Ik was van slag en zocht houvast. Ik kon wel wat strafs gebruiken om overeind te blijven. Koffie! ‘s Middags verlieten we met onze andere hond het huis om wat afleiding te hebben. Over eten hadden we niet echt nagedacht. Dat werd kibbeling met ravigottesaus van de visboer én suikervrij ijs na. Ik had met de uitbater van de ijstent afgesproken dat ik de ingrediëntendeclaratie mocht bestuderen op zijn verpakkingen, maar daar stond mijn hoofd natuurlijk niet naar. We schoven aan bij het heerlijke vrijdagavondje van lieve vrienden: tapa’s, pizza’s en wijn! Zaterdag ging het niet anders en op zondag bezochten we de braderie in onze straat: koffie, poffertjes, patat en ‘s avonds weer wijn. Zo kwam ik het weekend best redelijk door vond ik. Zuslief belde zondagavond even om te checken hoe het met me ging: goed. Dat was ook haar constatering. Wist zij veel dat ik mijn verdriet verdronk met een glas wijn.

Gemis

Nu het weekend voorbij is, is er werk aan de winkel, het leven van alledag gaat door. Geen koffie, suiker of alcohol excuus meer dus. Maar ik vind m’n draai niet. Na een lange wandeling met maar één, ook heel lieve, hond, kom ik in tranen thuis. Natuurlijk is het goed zo voor Bella, maar ik ben zo verdrietig! Vooral nu ik mezelf niet drogeer met verdovende middelen, die ik het afgelopen weekend wel gebruikte.

Bella (links met stok) & Abby.

Bella, was onze eerste hond, vernoemd naar de hond die we in mijn jeugd hadden. Ze was lief, stabiel, eigenwijs, eigengereid, bijzonder pittig, vol wilskracht en een onophoudelijke drang om te spelen en plezier te maken en ik mis haar zo!

Ciao Bella!

Marina