Géén geheelonthouder

De lieve vrienden en familieleden die zich zorgen maken of ik een ongezellige geheelonthouder word kan ik geruststellen. Die kans is heel erg klein. Dat heeft twee redenen. De eerste drie maanden waarin ik me nu geheel onthoud van alcohol is gebleken dat het ontbreken van alcohol geen invloed heeft op mijn humeur. De tweede reden is, dat ik merk dat ik anderen soms echt benijd om het lekkere wijntje, biertje of kopje koffie dat ze zitten te drinken. Gebeurt dat, dan ruik ik even aan de lekkernij en geniet daar dan van. Meer sta ik mezelf in mijn jaar zonder suiker niet toe. Dat heb ik nou eenmaal met mezelf afgesproken.

Uitzondering
Toch gaat dat nu veranderen. Het besluit voor  mijn jaar zonder suiker nam ik in de Belgische Ardennen. Ook de uitvoering startte daar. In de paar dagen tussen mijn besluit en de uitvoering ervan dacht ik natuurlijk na over wat de consequenties van mijn besluit zouden zijn. Ik wist dat een afkickproces niet gemakkelijk is. Om het aantrekkelijker voor mezelf te maken creëerde ik twee uitzonderingen.
De eerste: wanneer ik van de zomer jarig ben, mag ik de grootste, lekkerste ijscoupe die er maar is bestellen bij mijn favoriete ijszaakje Via Via, tegenover de kerk in Oosterhout. Maar ik maakte nog een uitzondering. Niet wetende dat ik al heel snel gebruik zou kunnen maken van deze mogelijkheid. In het dorpje waar wij verpozen in de Ardennen zit een kleine bierbrouwerij met een proeflokaal erbij dat alléén op zaterdag geopend is. Zo af en toe drinken, ik bedoel dronken, we daar een biertje tijdens een vakantie. Laat ik nou gezegd hebben:  ʻ als ik hier ben op een zaterdag, dan mag ik wel een biertjeʼ . Het hoort gewoon een beetje bij het België gevoel, waarvoor ik daar naar toe ga.

Ik ga er zo enorm van genieten! 
En nu… nu bén ik weer in ons dorp. Weet je dat ik me al een paar dagen verheug op het biertje dat ik zaterdag ga nuttigen?! Ik heb nog wel even getwijfeld. Maak ik het mezelf niet enorm moeilijk door mijn vastberadenheid zo te beproeven? Uiteindelijk heb ik besloten dat dat onzin is. Ik gebruik geen koffie, geen suiker en geen alcohol omdat me dat een goed idee lijkt. Eén pintje, waar ik me enorm op verheug en buitensporig veel van ga genieten, kan daar geen afbreuk aan doen. Dus lieve mensen: proost alvast!

Marina 😀

Ps. Toen ik deze blog voorlas aan Léon, grijnsde hij en vroeg: “neem je er echt maar één, of bestel je gewoon één halve liter?” Waarop ik met een grote glimlach ons familie credo riep: “Wat denk jij? Op één been kun je niet lopen!”

Meer over deze ambachtelijke brouwerij vind je op de site van de Caracole (de slak)