Afgelopen week was bijzonder interessant. Van dinsdag tot vrijdag deed ik mee aan een 3,5 daagse trainingsmarathon. Ik had het hotel laten weten van mijn dieet. Ik wist niet zo goed hoe ik het moest benoemen, dus heb ik maar doorgegeven wat ik dan wel eet: vis, vlees, groente, eieren, gekookt fruit en soms wat zuivel. Inmiddels weet ik dat mijn lijf slecht reageert op zuivel uit de supermarkt, maar biologische rauwe melk gaat prima. Die had ik zelf meegebracht. Voedingsgoeroe Mike Donkers vertelde me over ‘intermitterend vasten’ een zienswijze over voeding die haaks staat op het bekende advies om dagelijks drie maaltijden te nuttigen met regelmatig een tussendoortje. Steeds meer mensen ontdekken de bevrijding die een vastenkuur van een aantal dagen brengt. Je lijf krijgt rust, houdt grote schoonmaak en daarna voel je je weer als herboren. Het intermitterend vasten houdt in dat je niet eet omdat het nu eenmaal etenstijd is, maar pas wanneer je werkelijk honger hebt. Tussendoor gun je je lichaam rust. Mij klonk dat heel logisch in de oren. Ik heb ooit het Budwig-papje geadopteerd, vooral omdat ik ‘s ochtends weinig anders naar binnen krijg. Ik heb geen honger wanneer ik opsta. Mijn rondje hardlopen doe ik het liefst ‘s ochtends, op de nuchtere maag. Nu eet ik meestal maar twee keer per dag en dat bevalt me prima.
Lolly’s, koffie en gebak
Die training was een echte marathon: lange dagen, korte nachten, veel informatie en houten billen van het stil zitten. Mijn dieet beviel me prima. De rest van de groep overleefde op lolly’s, koffie en gebakjes. ‘s Avonds aangevuld met gezellige wijntjes en biertjes. Vooral ‘s ochtends merkte ik het verschil. Geen kleine oogjes voor mij!
Carnaval
Hoe anders was het afgelopen weekend. Voor het eerst in jaren gingen we op zondag carnaval vieren. Eerst naar de optocht, daarna de kroeg in. Daar voelde ik me toch een beetje een buitenstaander. Ik had geen behoefte om mee te drinken, maar miste de aansluiting met al die mensen die gezellig biertjes stonden te drinken in een bomvolle kroeg waar iedereen tegen elkaar aangedrukt stond op en neer te hupsen op de maat van keiharde muziek. Blijkbaar heb ik een alcoholroesje nodig om carnaval écht gezellig te vinden. Helaas pindakaas. Ik vind het gezonde en opgeruimde gevoel van goed in mijn vel zitten het hele jaar door belangrijker dan dat ene weekend carnavalsgedruis!
Alaaf! 😉
Marina Schriek
2 reacties
Corine
5 maart 2014 om 22:11 (UTC 1) Koppeling naar deze reactie
Lieve Marina, wat heb ik respect voor je! Ik volg je op de voet en je inspireert me met jouw blog. Ik ben er “tussen de oren” nog niet klaar voor, maar wie weet? Ik ben nieuwsgierig naar jouw gewichtsverandering, want dat moet ondertussen toch ook zicht- of merkbaar zijn, niet? Heb je ook echt meer energie en voel je je ook van binnen anders? Heel veel succes!!!
Marina Schriek
7 maart 2014 om 16:14 (UTC 1) Koppeling naar deze reactie
Hoi Corine,
Dank!
Jazeker. Mijn lichaam verandert zicht- en merkbaar. Ik ben een paar kilo kwijt en pas spijkerbroeken die al een poos buiten bereik waren (jippie!). Ik voel me gezonder, zekerder en vrolijker. Tijdens de lange dagen van die training afgelopen week voelde ik me supergoed en kon mijn concentratie goed bewaren zonder wat voor snaaigedrag dan ook. Nu voel ik ook veel beter wat voeding met me doet. Zo kan ik nog betere keuzes maken. Ik kan het je aanraden. Het is wel belangrijk dat je het gaat doen omdat je voelt dat je dat wilt en aankunt. Anders moet je dit op basis van discipline en wilskracht doen. Dat houd je maar zo lang vol en je hebt steeds het gevoel dat je jezelf iets ontzegt. Dat is de bedoeling niet.
Het verschil zit vaak in de kleine dingen. Ik ben begonnen met geen brood & pasta. Dat verschil merk je ook al snel! Succes!